Jeden z pierwszych reportaży Wańkowicza, opisujący tygodniowy pobyt w ZSRR. Na radziecką Rosję patrzył okiem życzliwym i nieuprzedzonym, choć także bez większego entuzjazmu. Wańkowicz miał niezwykły dar obserwacji, łatwość nawiązywania kontaktów z ludźmi, ogromną ciekawość drugiego człowieka, a co najważniejsze życzliwość dla niego. Cechy te są doskonale widoczne w tekście, stanowią wyróżnik całej...
Reportaż o rewolucji meksykańskiej. W swoich pierwszych reportażach Wańkowicz pokazał, że zależy mu na opisywaniu świata bez uprzedzeń. Obiektywizm i przedstawienie różnych punktów widzenia, stały się znakami rozpoznawczymi pisarstwa autora i były istotne w całej jego późniejszej twórczości.
Wywołujący dziś sporo kontrowersji reportaż z ostatnich dni przedwojnia oraz początków kampanii wrześniowej. Wańkowicz podjął próbę rekonstrukcji wydarzeń w Gdańsku - godzina po godzinie. Wiele znaczących szczegółów dotyczących obrony Westerplatte zaczerpnął z rozmowy z majorem Henrykiem Sucharskim. Obficie korzystał również z relacji innych świadków.
Posłuchajmy, co niepodrabialnym, reporterskim...
Zbiór felietonów poruszających temat zachowań Polaków na emigracji. Wzbudził tak olbrzymie kontrowersje, że gdy autor wydał Kundlizm w Rzymie w 1974 roku, kilka czasopism emigracyjnych na znak protestu zerwało z nim współpracę. Bo kundlizmem nazwał Wańkowicz naszą cechę narodową, stanowiącą przeciwieństwo godności i szlachetności. Niniejsze teksty publicystyczne to bowiem nie tylko obserwacja emigranckiego...
Ziele na kraterze jest w twórczości mistrza reportażu pozycją wyjątkową. Tę upstrzoną wspomnieniami i autobiograficznymi wtrętami powieść napisał Wańkowicz w 1951 roku już po stracie swojej córki Krystyny, łączniczki w Powstaniu Warszawskim. Pomimo rozległych opisów codzienności w okupowanej Warszawie i prób wysłowienia niewyobrażalnego bólu rodziców po stracie dziecka, Ziele na kraterze stanowi przede...
Reportaż o Oddziale Wydzielonym Wojska Polskiego. To m.in. dzięki temu utworowi rozpowszechnił i utrwalił się mit majora Henryka Dobrzańskiego, ps. „Hubal”.
W 1945 roku we Włoszech Melchior Wańkowicz spotkał jednego z hubalczyków, który opowiedział mu dzieje oddziału. Tym żołnierzem był Romuald Rodziewicz, ps. „Roman”. Jego relacja doczekała się kilku wydań. I jest na wagę...
W drugim tomie „Karafki La Fontaine’a” Melchior Wańkowicz kreśli portret reportera doskonałego. Pisze o cechach, które powinien on posiadać. Wśród nich na pierwszym miejscu wymienia: zaangażowanie, ciekawość świata, komunikatywność, empatię. Ponadto dużo uwagi poświęca technicznej stronie pisania tekstów: doborowi odpowiedniego tytułu, grafiki, która ma za zadanie wzmacniać percepcje...
„Strzępy epopei”, „Szpital w Cichiniczach” Melchior Wańkowicz
Drugi tom dzieł zebranych Melchiora Wańkowicza, zawiera utwory o tematyce wojennej. Są to m.in.: reportaże dotyczące I wojny światowej i wojny polsko - bolszewickiej. Reportaże Wańkowicza, łączą autentyzm zdarzeń z elementami wspomnieniowymi i fabularno - anegdotycznymi. Ponadto widać w nich wrażliwość pisarza na...
Pierwszy tom amerykańskiego tryptyku podróżniczego Melchiora Wańkowicza pt. „W ślady Kolumba”. Autor opisuje dziesięciomiesięczną podróż po amerykańskich drogach i bezdrożach, którą odbył wraz z żoną. Gawędziarski potoczysty styl, duże poczucie humoru, sprawiają, że tekstu słucha się wyśmienicie.
Nostalgiczna podróż w czasie. Autor powraca pamięcią w rodzinne strony, by opisać nieistniejący świat kresowych dworów: litewskie Nowotrzeby i białoruskie Kałużyce. Z dużą pieczołowitością odtwarza wygląd budynków, sprzętów, a także zwyczaje i potrawy. Wspomina dziecięce zabawy i ludzi, których wtedy spotkał. Całość napisana jest piękną polszczyzną. Tekst jest bogatym źródłem wiedzy o dawnych trad...
